Special DEPREESSION : Cloudy sky
23:20 น.
ให้ตายเหอะ ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่มินยอมให้เสือร้ายตัวนี้เข้าห้องและค้างกับเขาในคืนนี้ มันทำให้เขาไม่กล้าแม้แต่จะนอนหลับเลยต้องหาอะไรทำ
ตั้งแต่คุยกันมาเป็นระยะเวลากว่าสองอาทิตย์เจคไม่เคยได้รับอนุญาตให้ขึ้นมาบนนี้สักครั้ง ยกเว้นในคืนนี้ที่แผนของเขาได้ผล การบอกว่าแขนเจ็บขับรถไม่ไหวคงเป็นแผนตื้นๆ แต่มันก็ทำให้มินยอมใจอ่อนเมื่อยกไปรวมกับข้อหาที่ทำให้เขาเป็นห่วงเมื่อวานนี้
อาจจะเว่อร์ไปนิดถ้าบอกว่าเขาเป็นห่วงมินแทบตายที่เมื่อวานติดต่อไม่ได้เป็นเวลาตลอดทั้งวัน เขากระวนกระวายใจสุดๆ เมื่อคิดว่าเด็กตัวเล็กนี่จะเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า แต่เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแอบไปเที่ยว ใจหนึ่งก็ดีใจที่มินไม่ได้เป็นอะไร แต่อีกใจหนึ่งก็แอบโมโหที่เด็กคนนี้ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังจนเผลอดุไปและเกิดปากเสียงกัน
เจคยอมรับว่าตอนดุมินนั้นอารมณ์ยังคงโมโหในระดับหนึ่ง แต่ถึงยังไงก็คิดว่าตัวเองก็คงต้องเป็นฝ่ายขอโทษก่อนถึงเรื่องเมื่อเช้าอยู่ดี แต่อยู่ๆ กลับกลายเป็นเด็กขี้ประชดที่วิ่งตามไปขอโทษเขาที่คณะ นั่นสร้างความแปลกใจให้เจคไม่น้อย เพราะตั้งแต่คุยกันมาก็มีแต่เขานั่นแหละที่ยอมไปซะหมด จนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมเด็กเอาแต่ใจคนนี้ได้ขนาดนี้
ถ้าให้พูดจริงๆ มินเป็นคนที่เอาแต่ใจมาก ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงรำคาญ แต่ทำไมกับมินเขาถึงยอมได้ตลอดก็ไม่รู้ ก็คงมีแค่มินคนเดียวเท่านั้นแหละมั้งที่เขาจะยอมตามใจให้ขนาดนี้ ถ้าไม่นับเนยที่เป็นเพื่อนสนิทอ่ะนะ นั่นก็เอาแต่ใจไม่น้อยกว่ากันเลย
ตั้งแต่คุยกันมาเป็นระยะเวลากว่าสองอาทิตย์เจคไม่เคยได้รับอนุญาตให้ขึ้นมาบนนี้สักครั้ง ยกเว้นในคืนนี้ที่แผนของเขาได้ผล การบอกว่าแขนเจ็บขับรถไม่ไหวคงเป็นแผนตื้นๆ แต่มันก็ทำให้มินยอมใจอ่อนเมื่อยกไปรวมกับข้อหาที่ทำให้เขาเป็นห่วงเมื่อวานนี้
อาจจะเว่อร์ไปนิดถ้าบอกว่าเขาเป็นห่วงมินแทบตายที่เมื่อวานติดต่อไม่ได้เป็นเวลาตลอดทั้งวัน เขากระวนกระวายใจสุดๆ เมื่อคิดว่าเด็กตัวเล็กนี่จะเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า แต่เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแอบไปเที่ยว ใจหนึ่งก็ดีใจที่มินไม่ได้เป็นอะไร แต่อีกใจหนึ่งก็แอบโมโหที่เด็กคนนี้ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังจนเผลอดุไปและเกิดปากเสียงกัน
เจคยอมรับว่าตอนดุมินนั้นอารมณ์ยังคงโมโหในระดับหนึ่ง แต่ถึงยังไงก็คิดว่าตัวเองก็คงต้องเป็นฝ่ายขอโทษก่อนถึงเรื่องเมื่อเช้าอยู่ดี แต่อยู่ๆ กลับกลายเป็นเด็กขี้ประชดที่วิ่งตามไปขอโทษเขาที่คณะ นั่นสร้างความแปลกใจให้เจคไม่น้อย เพราะตั้งแต่คุยกันมาก็มีแต่เขานั่นแหละที่ยอมไปซะหมด จนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมเด็กเอาแต่ใจคนนี้ได้ขนาดนี้
ถ้าให้พูดจริงๆ มินเป็นคนที่เอาแต่ใจมาก ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงรำคาญ แต่ทำไมกับมินเขาถึงยอมได้ตลอดก็ไม่รู้ ก็คงมีแค่มินคนเดียวเท่านั้นแหละมั้งที่เขาจะยอมตามใจให้ขนาดนี้ ถ้าไม่นับเนยที่เป็นเพื่อนสนิทอ่ะนะ นั่นก็เอาแต่ใจไม่น้อยกว่ากันเลย
"พี่เจคคคคค จะดูอีกนานมั้ยอ่ะ จะเล่นเกมมมมมม" เด็กน้อยเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือ ทำเสียงงอแงกับคนพี่ที่นอนดูทีวีอีกครั้ง
ยอมรับว่าเบื่อมากที่ต้องมานั่งแข็งตาเล่นโทรศัพท์ทั้งๆ ที่ง่วงจะตายแต่ไม่กล้านอน เพราะอะไรน่ะเหรอ?
ยอมรับว่าเบื่อมากที่ต้องมานั่งแข็งตาเล่นโทรศัพท์ทั้งๆ ที่ง่วงจะตายแต่ไม่กล้านอน เพราะอะไรน่ะเหรอ?
'ไม่ทำตอนนี้ก็ได้ ไว้มินหลับ... เสร็จแน่!'
คำพูดแสนหื่นกามกับสายตาที่หื่นกว่าของเจคตอนที่เขาออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จยังทำให้มินระแวงไม่หาย และเพราะการอยู่กับเจคาสองต่อสองแบบนี้เป็นอะไรที่ต้องห้ามใจ
ผู้ชายคนนี้แม่งอันตรายไปไหนวะ
แค่นั่งมองเจคที่สายตาจับจ้องไปยังหนังตรงหน้ายังใจสั่นเลย ทำอะไรก็น่ามองไปหมด แถมบอดี้ของคนนอนก็เซ็กส์แอพเพียลขั้นสุด
"ง่วงก็ไปนอนซะ พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า" คำพูดรู้ทันแต่แฝงไปด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์ของเจคทำมินนั่งเงียบแล้วนึกเถียงในใจ
เชื่อได้ตายอ่ะ แค่สายตาก็น่ากลัวแล้ว
... แต่ใจผมตอนนี้น่ากลัวกว่าอีก
... แต่ใจผมตอนนี้น่ากลัวกว่าอีก
"อ่ะงั้นเล่น ไม่ดูก็ได้" เจคลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปหยิบเครื่องเกมที่วางกองอยู่ข้างหน้าทีวีก่อนจะต่อสายเข้ากับจอทีวีแล้วหยิบจอยเกมส์มาส่งให้กับคนตัวเล็ก
"เล่นเสร็จจะได้นอน :)"
ยิ้มแบบนี้ใครจะกล้านอนกันวะ
"มิน จะเล่นอีกกี่ตาเนี่ยฮึ? พรุ่งนี้จะไม่ไปเรียนรึไง?" คำถามจากคนตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆ ดังขึ้น หลังจากที่นั่งดูมินกดเกมส์มาเป็นชั่วโมง
"ง่วงก็นอนมั้ยอ่ะ ไม่ต้องฝืน"
สิ้นประโยคเจคก็ดึงไหล่คนตัวเล็กให้ทิ้งตัวเอนมาข้างหลังลงบนตักของตัวเอง
เรียกตักได้มั้ยนะ เพราะจริงๆ ก็ทับตัวเขาทั้งตัว
"พี่เจค! ทำไรเนี่ย" คนน้องโวยวายทันทีที่อยู่ๆ ก็ถูกจับให้นอนลงแล้วแถมยังล็อคตัวไว้อีก
"นอนได้แล้วมั้ง" ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ จนมินต้องผลักออกและสนใจกับเกมส์ต่อ
"แปปนึง จบตานี้ก่อน"
ให้ตายเถอะ!
"ดื้อ!"
"อื้อ! เจคคคค!!" สายตาละจากจอทีวีทันทีเมื่อเจคก้มลงจุ๊บที่แก้มข้างซ้ายหนักๆ เหมือนลงโทษที่เด็กดื้อไม่ยอมไปนอน
"กี่รอบแล้วเนี่ย!!" มือซ้ายยกขึ้นลูบแก้มป้อย
"ไม่รู้ ไม่ได้นับ :)" มักเป็นธรรมดาที่เจคจะฉวยโอกาสเสมอ แบบนี้น่ะโดนบ่อยจนมินห้ามไม่ได้แล้ว เมื่อช่วงค่ำก็ไม่รู้โดนเอาเปรียบไปตั้งกี่รอบ
"นิสัย" ดึงหน้าโหดเหมือนแมวขู่ (ในสายตาเจค) เสร็จก็หันกลับไปทำเป็นสนใจเกมส์ต่อ แต่ในใจกลับรู้สึกกลัวเอามากๆ
ไม่ใช่ว่ากลัวเจคหรืออะไร สิ่งที่มินกลัวตอนนี้คือใจตัวเองมากกว่า ตอนนี้ใจกลับเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น ไม่ใช่จูบที่แก้มเมื่อกี้ แต่การนั่งตักแบบนี้ต่างหาก!
แผ่นหลังของมินสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของหน้าท้องและต้นขาของคนที่ตัวเองนอนทับ
"สนใจเกมส์จริงๆ เหรอ ทำไมเมินพี่ได้ขนาดนี้อ่ะคะ หืมม" เจคยังคงวอแวโดยการกดไหล่คนตัวเล็กไว้แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้ง
สารภาพตามตรงว่าเขาอยากจะจับเด็กตัวนุ่มนิ่มนี่กินใจจะขาดอยู่แล้ว อุตส่าห์ตั้งใจดูหนัง แต่มินเองนั่นแหละที่วอแวเขาจนสมาธิกระเจิดกระเจิงไปหมด
ตั้งใจจะปล่อยไปอยู่แล้วเชียว แต่เด็กนี่วอนหาเรื่องเองต่างหาก
"หื้อออ พี่เจคอย่าดิ!" คนน้องจิปากและเอนหน้าหลบทันทีแต่เหมือนจะลืมตัวไม่ลุกหนีโซฟาที่ตัวเองนอนทับซะแล้ว
"อื้อ! เจคคคค!!" สายตาละจากจอทีวีทันทีเมื่อเจคก้มลงจุ๊บที่แก้มข้างซ้ายหนักๆ เหมือนลงโทษที่เด็กดื้อไม่ยอมไปนอน
"กี่รอบแล้วเนี่ย!!" มือซ้ายยกขึ้นลูบแก้มป้อย
"ไม่รู้ ไม่ได้นับ :)" มักเป็นธรรมดาที่เจคจะฉวยโอกาสเสมอ แบบนี้น่ะโดนบ่อยจนมินห้ามไม่ได้แล้ว เมื่อช่วงค่ำก็ไม่รู้โดนเอาเปรียบไปตั้งกี่รอบ
"นิสัย" ดึงหน้าโหดเหมือนแมวขู่ (ในสายตาเจค) เสร็จก็หันกลับไปทำเป็นสนใจเกมส์ต่อ แต่ในใจกลับรู้สึกกลัวเอามากๆ
ไม่ใช่ว่ากลัวเจคหรืออะไร สิ่งที่มินกลัวตอนนี้คือใจตัวเองมากกว่า ตอนนี้ใจกลับเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น ไม่ใช่จูบที่แก้มเมื่อกี้ แต่การนั่งตักแบบนี้ต่างหาก!
แผ่นหลังของมินสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของหน้าท้องและต้นขาของคนที่ตัวเองนอนทับ
"สนใจเกมส์จริงๆ เหรอ ทำไมเมินพี่ได้ขนาดนี้อ่ะคะ หืมม" เจคยังคงวอแวโดยการกดไหล่คนตัวเล็กไว้แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้ง
สารภาพตามตรงว่าเขาอยากจะจับเด็กตัวนุ่มนิ่มนี่กินใจจะขาดอยู่แล้ว อุตส่าห์ตั้งใจดูหนัง แต่มินเองนั่นแหละที่วอแวเขาจนสมาธิกระเจิดกระเจิงไปหมด
ตั้งใจจะปล่อยไปอยู่แล้วเชียว แต่เด็กนี่วอนหาเรื่องเองต่างหาก
"หื้อออ พี่เจคอย่าดิ!" คนน้องจิปากและเอนหน้าหลบทันทีแต่เหมือนจะลืมตัวไม่ลุกหนีโซฟาที่ตัวเองนอนทับซะแล้ว
"ดุเรื่องนี้ แต่เรื่องนอนตักไม่เห็นดุเลยเนอะ" เจคแกล้งล้อคนไม่รู้ตัว
"ก็...ล็อคไว้แบบนี้จะลุกยังไงเล่า"
มินทั้งกลัวทั้งใจตัวเองและกลัวใจคนพี่ การใกล้ชิดกันแบบนี้มันยิ่งเหมือนมีอะไรบางอย่าง คล้ายในตัวของทั้งคู่มีประจุที่เป็นปฏิกิริยาต่อกัน
บอกตามตรงมินเองก็รู้สึกดีกับเจคอยู่ไม่น้อย แต่ถ้าให้พูดถึงเรื่องแบบนั้นมันก็คงเร็วเกินไปอยู่ดี แต่ให้ตายเหอะฟีโรโมนของคนใต้ร่างก็รุนแรงซะเหลือเกิน บอกได้คำเดียวว่า
เจคอันตรายมากๆ แค่อยู่นิ่งๆ ก็อันตรายแล้ว
สิ่งเดียวที่จะเบนความสนใจของเขาได้ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวคือเกมส์ตรงหน้า (ช่วยได้จริงเหรอ?)
"ก็...ล็อคไว้แบบนี้จะลุกยังไงเล่า"
มินทั้งกลัวทั้งใจตัวเองและกลัวใจคนพี่ การใกล้ชิดกันแบบนี้มันยิ่งเหมือนมีอะไรบางอย่าง คล้ายในตัวของทั้งคู่มีประจุที่เป็นปฏิกิริยาต่อกัน
บอกตามตรงมินเองก็รู้สึกดีกับเจคอยู่ไม่น้อย แต่ถ้าให้พูดถึงเรื่องแบบนั้นมันก็คงเร็วเกินไปอยู่ดี แต่ให้ตายเหอะฟีโรโมนของคนใต้ร่างก็รุนแรงซะเหลือเกิน บอกได้คำเดียวว่า
เจคอันตรายมากๆ แค่อยู่นิ่งๆ ก็อันตรายแล้ว
สิ่งเดียวที่จะเบนความสนใจของเขาได้ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวคือเกมส์ตรงหน้า (ช่วยได้จริงเหรอ?)
ปกติมินมักจะหวงตัวเสมอ เมื่อกี้ก็ยังหวง แต่ตอนนี้กลับสนใจเกมส์ข้างหน้ามากกว่าจนลืมหวงตัวขึ้นมาซะเฉยๆ จนเจคเริ่มหงุดหงิดที่เกมส์เรียกความสนใจจากเด็กตัวเบานี่ได้มากกว่าเขา
"นี่มันสนุกขนาดนั้นเลยอ่อ"
"..." ไม่ตอบ มินเอาแต่นั่งกดจอยในมืออย่างเมามันส์
เห้อ
เจคถึงกับแอบถอนหายใจเล็กๆ ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะติดเกมส์กับเขาด้วย
"อยากนอนแบบนี้ไปนอนกับพี่บนเตียงก็ได้นะ"
"..."
แต่ก็นะเหมือนโซฟาตัวนี้จะสบายเกินไปจนทำให้มินลืมว่าจุดประสงค์ของการเล่นเกมส์ของเขาก็เพื่อรอให้เสือหลับก่อน มินยันตัวลุกออกจากตักแกร่งทันที แต่ก็ช้ากว่ามือเจคที่คว้าตัวไว้ให้นอนต่อ ใบหน้าเคลื่อนต่ำไปใกล้กับใบหน้าของอีกคนจนปลายจมูกชนกัน
"พี่ว่า...เล่นกับพี่สนุกกว่านะ" เจคแตะริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากมินเบาๆ เพื่อลองเชิง คนตรงหน้าไม่ปฏิเสธแต่อย่างใดเพราะมัวแต่นิ่งอึ้ง
ริมฝีปากร้อนค่อยๆ จุมพิตและเพิ่มความหนักหน่วงของริมฝีปากที่บดเบียดอยู่กับริมฝีปากเล็ก เจคพลิกตัวขึ้นคร่อมเหนือร่างเล็กที่ตอนนี้ไหลราบไปกับโซฟา
มินอยากปฏิเสธแต่จูบนี้ดีเกินไปจนใจเผลอ ไม่ว่าจะกี่ครั้งมินก็เผลอไผลไปกับจูบของเขาได้ตลอด
บอกแล้วไงว่าเจคนั่นอันตรายต่อมินจริงๆ
"นี่มันสนุกขนาดนั้นเลยอ่อ"
"..." ไม่ตอบ มินเอาแต่นั่งกดจอยในมืออย่างเมามันส์
เห้อ
เจคถึงกับแอบถอนหายใจเล็กๆ ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะติดเกมส์กับเขาด้วย
"อยากนอนแบบนี้ไปนอนกับพี่บนเตียงก็ได้นะ"
"..."
แต่ก็นะเหมือนโซฟาตัวนี้จะสบายเกินไปจนทำให้มินลืมว่าจุดประสงค์ของการเล่นเกมส์ของเขาก็เพื่อรอให้เสือหลับก่อน มินยันตัวลุกออกจากตักแกร่งทันที แต่ก็ช้ากว่ามือเจคที่คว้าตัวไว้ให้นอนต่อ ใบหน้าเคลื่อนต่ำไปใกล้กับใบหน้าของอีกคนจนปลายจมูกชนกัน
"พี่ว่า...เล่นกับพี่สนุกกว่านะ" เจคแตะริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากมินเบาๆ เพื่อลองเชิง คนตรงหน้าไม่ปฏิเสธแต่อย่างใดเพราะมัวแต่นิ่งอึ้ง
ริมฝีปากร้อนค่อยๆ จุมพิตและเพิ่มความหนักหน่วงของริมฝีปากที่บดเบียดอยู่กับริมฝีปากเล็ก เจคพลิกตัวขึ้นคร่อมเหนือร่างเล็กที่ตอนนี้ไหลราบไปกับโซฟา
มินอยากปฏิเสธแต่จูบนี้ดีเกินไปจนใจเผลอ ไม่ว่าจะกี่ครั้งมินก็เผลอไผลไปกับจูบของเขาได้ตลอด
บอกแล้วไงว่าเจคนั่นอันตรายต่อมินจริงๆ
ริมฝีปากละออกจากกันก่อนเจคจะลากต่ำลงมาที่ซอกคอ มือหนาสัมผัสอยู่กับเอวคอด เจคสอดมือร้อนเข้าไปใต้สาปเสื้อ แค่สัมผัสเพียงเบาบางก็ทำให้มินครางฮือ
"ฮือออ เจคพอออออ" แรงผลักเบาๆ แต่ทำให้เจคยอมหยุดชะงัก
"พอแล้วเหรอคะ ยังไม่ถึงไหนเลยนะ" เจคแกล้งถามเสียงกระเส่าหยอกล้อ
"พอแล้ว" มินยกมือขั้นเมื่อเจคเหมือนจะก้มลงมาต่อ
ถ้าไม่ปฏิเสธตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะปฏิเสธได้มั้ย เจคก็น่ากลัว แต่ใจตัวเองนี่แหละที่น่ากลัวกว่า ถ้ายังคงปล่อยให้เจคปลุกปั่นต่อไปเขาคงจะร่วมประสานอารมณ์ไปด้วย
"พอแล้วเหรอคะ ยังไม่ถึงไหนเลยนะ" เจคแกล้งถามเสียงกระเส่าหยอกล้อ
"พอแล้ว" มินยกมือขั้นเมื่อเจคเหมือนจะก้มลงมาต่อ
ถ้าไม่ปฏิเสธตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะปฏิเสธได้มั้ย เจคก็น่ากลัว แต่ใจตัวเองนี่แหละที่น่ากลัวกว่า ถ้ายังคงปล่อยให้เจคปลุกปั่นต่อไปเขาคงจะร่วมประสานอารมณ์ไปด้วย
"ฮื่อออ เจคพอแล้วววว!" ยิ่งเห็นคนตัวเล็กปฏิเสธด้วยเสียงน่ารักๆ และท่าทางน่ารักๆ เหมือนหนูนั่นยิ่งทำให้เจคอยากแกล้ง เอ็นดูในความเดียงสา แต่เจคคงคิดผิด เขาไม่รู้ซะแล้วว่าเด็กคนนี้น่ะร้ายกว่าที่เขาคิดไว้
"โอเค พอก็พอ"
แม้จะอยากกินแค่ไหนแต่ถ้ามินไม่เต็มใจก็จบ เจคไม่เคยฝืนใจใครอยู่แล้ว ยิ่งกับเด็กคนนี้ด้วย เขาก็ไม่เคยขัดใจอะไรได้
ถึงตอนนี้จะอยากจับขืนใจก็เถอะ
"โอเค พอก็พอ"
แม้จะอยากกินแค่ไหนแต่ถ้ามินไม่เต็มใจก็จบ เจคไม่เคยฝืนใจใครอยู่แล้ว ยิ่งกับเด็กคนนี้ด้วย เขาก็ไม่เคยขัดใจอะไรได้
ถึงตอนนี้จะอยากจับขืนใจก็เถอะ
มินถอนหายใจโล่งอก ขอบคุณที่คืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขอบคุณเจคที่ยอมถอยง่ายๆ ไม่งั้นเขาคงซวยแน่ๆ ไม่รู้ว่าคำพูดที่บอกเพื่อนไปว่าไม่คิดมากกับ เรื่องแบบนี้ นั้นตัวเองจะทำได้จริงมั้ย เพราะตอนนี้กับเจค ถ้ามีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมินก็คงต้องคิดมาก
มินไม่รู้ซ้ำว่ากับเจคจะจบลงที่ไหน ถ้าเขาได้มินได้แล้วทุกอย่างก็อาจจะจบลงก็ได้ กับเจคไม่มีอะไรแน่นอนเลย ถึงจะคุยกันมาได้สักพักก็จริง แต่มินก็รู้สึกว่าไม่ได้รู้จักอะไรเจคมากมายด้วยซ้ำ สิ่งที่รู้อย่างเดียวคือเขารู้สึกดีไปแล้ว และยังอยากรู้สึกดีแบบนี้ต่อ
Talk : เป็น cut สั้นๆ ที่เพิ่มดีเทลให้กับเรื่องค่ะ สีสัน ;)
มินไม่รู้ซ้ำว่ากับเจคจะจบลงที่ไหน ถ้าเขาได้มินได้แล้วทุกอย่างก็อาจจะจบลงก็ได้ กับเจคไม่มีอะไรแน่นอนเลย ถึงจะคุยกันมาได้สักพักก็จริง แต่มินก็รู้สึกว่าไม่ได้รู้จักอะไรเจคมากมายด้วยซ้ำ สิ่งที่รู้อย่างเดียวคือเขารู้สึกดีไปแล้ว และยังอยากรู้สึกดีแบบนี้ต่อ
Talk : เป็น cut สั้นๆ ที่เพิ่มดีเทลให้กับเรื่องค่ะ สีสัน ;)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น